Het is nooit aangenaam als je te horen krijgt dat iemand dat je kent overleden is. Zo ook nu. Het nieuws dat Hilde van ons was heengegaan sloeg bij mij in als een bom. Ik was dan ook niet op de hoogte van haar situatie. Na de treinperiode is het allemaal wat verwaterd wat niet wegneemt dat ik niet meer denk aan de mensen van toen. Bij mij is uit het oog, nooit uit het hart. Ik was zo'n 21 jaar als ik voor het eerst "De trein der traagheid" binnen ging. Ik heb er een aantal jaren van mijn leven gesleten en in die tijd heb ik enorm genoten van de gesprekjes op de hoek van de toog met Hilde en anderen. Soms heel diepzinnig en soms gewoon humoristische gesprekjes. Want goe gelachen hebben we ook wel. ook de periode met akketuut was erg aangenaam.
Het is raar dat ik de laatste tijd vaak aan de trein en de personen die ik daar kende denk. Zaterdag zat ik in café "de Draak" op de draakplaats. Net achter de Pretoriastraat waar Joris en Hilde nog gewoond hebben. Ik had het toen nog over hen tegen Marc. Ook de week ervoor had ik met Leen Bastiaens nog over dat we eens een "trein" reünie moesten houden. Het is jammer dat we elkaar nu gaan terugzien in een minder leuke context. Ik hoop dat we de spirit van Hilde mogen voelen en dat ze weet dat we haar nog steeds diep in ons hart dragen.
We zullen je missen Hilde.
Steve xxx
Afscheid nemen we nu vrijdag 25 januari 2008 om 11.45u in het crematorium van Turnhout
