En ineens een lange ;)
Jaja, het was ook een enorm drukke periode.
Na de revalidatie met mijn pols ben ik per 13 Maart terug gaan werken. De dokter van het werk had mijn brigadier ingelicht dat ze mij nog een maand niet te zware stukken moesten geven. De eerste week hebben ze zich er goed aan gehouden maar al vanaf de tweede week waren er dagen dat het best wat te zwaar was. Er was zelfs een moment dat ik werk weigerde omdat het te belastend zou zijn voor mijn pols en ik geen zin had om te hervallen. Momenteel heb ik nog een lichte last van de pols en merk ik dat er nog niet volledig terug kracht in zit. Af en toe krijg ik pijnscheuten als ik aan het werken ben, maar dat probeer ik een beetje te verbijten en te voorkomen dat ik weer zo'n handeling doe! Vaak door het anders hanteren van de werkstukken lukt het wel om pijnloos te blijven. Natuurlijk resulteert dit momenteel nog niet op een volledig productiecapaciteit die ik aflever maar alle (her)begin is moeilijk hé.
De verhuis is nu achter de rug en momenteel zitten we al in ons nieuw appartementje. Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad. Zeker omdat ik een beetje mijn pols wilde sparen. Ook het tijdsgebrek werd vervelend. Ik moest zien dat het oude appartement proper was als ik wegging en zoals jullie weten ben ik daar nogal puntueel in! Heb het hele appartement van boven tot onder gekuist zodat ik het met een gerust hart proper kan achterlaten. (Zie foto's. Klik om te vergroten)
Donderdag 30/03/2006 is de expert geweest voor de plaatsbeschrijving en heeft deze goed bevonden zonder enige opmerkingen. Het enige wat we waren vergeten was de bullex te laten reinigen voor vertrek. Dit wordt dan later gedaan en de rekening ons opgestuurd. Verder is het nu wachten op een afrekening van gezamelijke kosten en verwarming zodat we de borg kunnen terugvorderen. Deze zal welkom zijn. Hiervan had ik graag een extra cam gekocht om te gebruiken als webcam voor het zicht op Antwerpen.
Het afscheid van onze vorige buren is wel moeilijk. Maar het contact zal wel blijven. We zullen ze zeker missen.
Vandaag met mijn auto naar de keuring geweest en hij heeft een rode kaart gekregen. De CO uitstoot was ietjes te hoog en je zal het nooit raden! De rechter achterrem is afgekeurd. De rembegrenzer of -drukregelaar werkt niet meer. Dan moet je weten dat ik vorige maand bij Auto 5 nog een analyse heb laten doen van mijn remmen en dat deze Ok was! *zucht* Kan ik dus weer teruggaan!
Ook kwam ik voor een onnozel maar schaamtelijk feit te staan. Vorige week ben ik gebeld geweest door mijn bank dat ik dringend een kopie van mijn identiteitskaart moest binnenbrengen want dat anders in April mijn rekening geblokkeerd gaat worden omdat bij wet zo'n kopie verplicht is!. Ik vertelde hen dat ik drie maanden daarvoor bij hen nog een kopie had binnengebracht en dat er ondertussen niets was veranderd op mijn IDkaart. Blijkbaar waren ze die kopie kwijt. Dus heb ik vorige woensdag 29 maart langs de bank geweest om een kopie te laten maken van mijn IDkaart. Nu stond ik daarstraks in het keuringstation en wou ik liefelijk de 33,50!! euro betalen om mijn auto te laten afkeuren. Weigerde mijn bankkaart. Ik wist natuurlijk van niets en begreep het niet. Ik vroeg aan de dame of ik eventueel in de bank geld mocht gaan afhalen zodat ik dat kon betalen. Dit was geen probleem al moest ik wel zonder papieren met mijn auto naar de bank. Aangekomen in de bank steek ik mijn kaart in de gleuf en voor ik mijn code kan intikken wordt de kaart ingeslikt en komt er op het scherm. "Kaart geweigerd en wordt ingeslikt. Gelieve u bank te contacteren.". Stond ik daar schoon. Nu heb ik snel naar Marc op zijn stage gebeld zodat die even dat geld kon voorschieten want Visa nemen ze niet aan bij de keuring. Morgen moet ik dan als de bliksem naar de bank om hun euvel te gaan rechtzetten. En ik zal weer niet mals zijn net zoals ik zal zijn bij Auto 5. Ook op het werk moet ik eens goed mijn gedacht gaan zeggen. Dat aangepast werk is er niet. De ergonomie van dat machien dat alle problemen met mijn pols veroorzaakte is nog steeds niet aangepakt. En "Last but not least" Iedereen op het werk heeft een papier gehad voor de RVA omwille van een economische werkloosheidsdag. Bij iedereen (meer dan 750 mensen) was dat papier keurig ondertekend door het werk met stempel. Bij iedereen behalve bij 1 persoon. Rara wie ?!? Ikke dus! Kan ik daar ook nog eens terug voor rondhossen! En als ge in de nacht werkt is al dat heen en weergeloop ook niet al te simpel. 's nachts kan je niet even naar de personeelsdienst gaan hé.
Een mens zou voor minder door het lint gaan! Gelukkig wordt ik al die tegenslagen ondertussen al gewoon.
Mijn moeder is momenteel bezig met haar radiotherapie en ziet er wel wat van af. Haar vel is al helemaal verbrand en ze heeft brandwonden op haar slokdarm. Natuurlijk is die pijn het allemaal wel waard als ze de kanker er mee weg lrijgen. Laten we dus hopen en duimen van wel. Ondertussen heeft ze wel slecht nieuws gekregen van de persoon waar ze elke dag mee naar het ziekenhuis rijdt. Die persoon (Herman) ondergaat momenteel ook een radiotherapie en heeft te horen gekregen dat het niet meer baad. Hij is nu terminaal en ze geven hem nog 4 maanden. Dat zijn dus nu al 2 mensen waar we van weten dat ze terminaal zijn. Herman en Mieke (een goede vriendin van Marc). Het leven is toch een harde strijd.
Gelukkig zijn er nog lichtpuntjes ook. Anton en Eva gaan de stap zetten en gaan op 29 April trouwen. Ik wens hen zowiezo al veel geluk. Jammer dat ik niet op het feest kan zijn.
Heb dit weekend nog een keertje naar de cinema geweest samen met Marc en Stef & Eric. We zijn gaan kijken naar Brokeback Mountain en ik moet zeggen dat ik toch even een traan heb gelaten bij die film. Vind hem erg mooi al zal niet iedereen dat be-amen want smaken verschillen en het is toch een zeer delicaat thema volgens mij!
Maar zeker een aanrader als je een echt liefdesverhaal wel kan pruimen!
Allemaal ne zeer dikke knuffel XXX
Steveke
