Mei 2007. Zij die denken dat op dit moment homoseksualiteit en biseksualiteit een algemeen aanvaard gegeven is in deze maatschappij moeten maar eens vragen aan eender welke Holebi of dat zo is. Elke Holebi die er openlijk voor uitkomt wordt al eens geconfronteerd met negatieve reacties en/of discriminerende feiten.
Op dit moment wordt elke homo door het Rode Kruis gediscrimineerd. We worden uitgesloten van bloeddonatie. Dit met reden dat we zogezegd een risicogroep zijn. Weeral een vorm van discriminatie. Homo's weten vaak beter het gevaar dan hetero op eventuele soa's en zullen minder snel geneigd zijn maar onveilige seks. Er zijn natuurlijk uitzonderingen. Maar ik ben er rotsvast van overtuigd dat er procentueel meer hetero's onveilige seks hebben dan homo's. Toch mogen we geen bloed geven. Zelfs niet in deze tijden van acuut bloed tekort. Terwijl er landen zijn waar men conservatiever is en toch donatie toelaat. Elk donorbloed moet gecontroleerd worden dus hun argument slaagt nergens op. Het zou misschien zelfs veel onwetenden (die drager zijn en het nog niet wisten) uit de onwetendheid halen en een serieuze stap zijn om aids in te perken. Hoe meer mensen het van zichzelf weten hoe beter ter preventie. Ik ken trouwens enkele homo's die de zogenaamde vragenlijst van het Rode Kruis express slecht invullen. Dus zo een controle heeft totaal geen nut.
Ook in de algemene wereld is het erg gesteld met de aanvaarding. Nog steeds zijn er landen waar er Doodstraf staat op seksueel contact van hetzelfde geslacht. En nog meer landen hebben er een zware gevangenis straf op staan.
Zo'n landen worden te vaak er niet over aangesproken. Omdat het vaak goede vakantie landen zijn. Egypte is daar een voorbeeld van. Elke mens die een beetje begrip kan opbrengen voor de homoseksuele medemens zou zo'n landen moeten mijden. Dit een beetje als economische boycot maar ook uit respect voor holebi's. Het ergste momenteel is de polemiek rond Turkije. Een land dat strijd voor scheiding van religie en bestuur zou openlijk moeten kunnen stellen dat holebi's welkom zijn in hun land. Dit lukt hen blijkbaar niet omdat het te gevoelig ligt. En met de schending van de mensenrechten nemen ze het ook niet al te nauw. Zelf werk ik in een fabriek, een omgeving die als openlijke homo niet echt gemakkelijk is. Maar waar ik mijn draai heb gevonden. Nergens in België vind je een interactie van zoveel nationaliteiten door elkaar. Soms met de gekende problemen maar dit wordt door de collegialiteit vaak goed opgelost. Als homo vraag ik me wel af of er openlijke homo's in topfuncties zijn. Ik denk dat daar de grens nog groter is dan voor vrouwen. Nu ik zie de toekomst best ROOSkleurig tegemoet. We komen van ver en is al veel bereikt. Maar het ultieme is toch een volledige gelijkstelling van hetero's en holebi's. Adoptie is nog een punt dat blijkbaar moeilijk ligt bij verschillende mensen. Nochtans zijn er onderzoeken die aantonen dat het helemaal niet uitmaakt in welke gezinssituatie je opgroeit. Is het belangrijkste niet dat je liefdevol word opgevoed? Momenteel is het adopteren van kinderen van je partner iets waar men mee bezig is. Het zou jammer zijn als je als meemoeder of meevader zoveel jaren samen deelt en je plots de kinderen kwijtraakt omdat ze hun biologische ouder verliezen. Dit moeten ze tegengaan dat zo’n situaties nog gebeuren. En volgens mij kan dit enkel als er geen onderscheid is tussen Holebi en Hetero is. Ik vecht voor deze gelijkheid. En niet meer voor mij. Maar voor alle mensen. 23 mei 2007
