Eindelijk beginnen Bloggen!

Tja, een blog moet je steeds bijhouden. Maar je moet er eerst eens aan beginnen hé. Nu heb ik me voorgenomen om elke week toch minstens iets in onze blog te schrijven.

Dus toch weer een goed voornemen dit jaar ;)

Al moet ik zeggen dat het jaar niet zo denderend is begonnen. Op 6 januari werd ik geopereerd aan mijn pols en werd de meniscus verwijderd (Ja, ik wist ook niet dat er ook een meniscus in de pols zat) Deze was helemaal doorgescheurd. Ik heb heel lang moeten wachten vooraleer ik onder de scanner kon. Een MRI (ge weet wel zo'n tunnel geval). Net na de operatie kreeg ik een open spalk/gips om de zwelling toe te kunnen laten. Sinds afgelopen vrijdag heb ik een zogenaamde "flexibele gips". Al moet je onder dat flexibele niet veel verstaan. Mijn pols zelf kan ik echt niet bewegen maar ik kan toch al ietsjes meer.

Ik zit nu al sinds 3 november thuis en begin het nu stilletjes aan beu te worden. Ook hebben we van de week getekend voor een nieuw appartementje in Deurne. Daar trekken we vanaf april in. Dus momenteel zit ik eigenlijk te wachten om te kunnen verhuizen. Maar door die gips kan ik nog niet veel inpakwerk doen. Maar komende donderdag mogen de draadjes eruit en zal ik dus geen gips meer krijgen. Hopelijk komt de flexibiliteit en kracht in mijn pols dan snel terug.

Tja, nog een kleine tip voor iedereen! Als je ooit een MRI moet laten nemen moet je naar een universitair ziekenhuis gaan. Deze hebben dokters die geconvensioneerd zijn wat wil zeggen dat ze vasthangen aan het ziekenhuis en geen eigen praktijk (nomeclatennummer) hebben. Dit kan je zo'n 39 euro besparen. Ik heb het jammer genoeg te laat ondekt en ben in het stuivenberg geweest die vallen onder het ziekenhuisnetwerk Antwerpen. Dit verschil komt door een achterpoortje in een wet van vorig jaar waar de ziekenkas niets aan kan doen.

Dus jullie zien het was niet een goed begin van het jaar. Maar deze week kreeg ik wel 3x goed nieuws en dat maakt alles goed. Eerst was er de melding van mijn zus dat alles met haar verwachte kind goed was en dat het een jongen zou worden. Dan kreeg ik bericht van een goede vriendin dat ze is bevallen van een Jongen (BRAM 3,175kg 50,5 cm) wat de vruegde helemaal aanwakkerde. Maar hetallerbeste nieuws deze week kwam van mijn moeder die bij haar bloedonderzoek te horen kreeg dat er geen enkele kankercellen meer te vinden waren in haar bloed. Wat enorm positief is. Ze moet wel nog haar chemo nog twee keer hebben en ook nog haar radiotherapie. Maar die zijn dus enkel om preventief te zijn voor in de toekomst.

Ik ben hoopvol voor 2006. Reeds een halve maand voorbij en al veel gebeurd. Het leven zit vol verassingen.

Knufs Steve xxx