Tja, sinds donderdag 19 januari ben ik gipsloos. En kon ik dus voor de eerste keer kijken naar het litteken dat me voor de rest van mijn leven aan deze tijd zal herinneren.
Voor de operatie
Na de Operatie
Zoals je ziet is het al mooi aan het genezen. Al moet gezegt worden dat het niet echt vooruitgaat met het minderen van pijn en het verbeteren van de flexibiliteit. Waarschijnlijk ligt dat aan mij dat ik te ongeduldig ben en het te snel wil laten vooruitgaan. Maar als je ziet dat de dokter mij komende maandag (30 jan) eigenlijk al terug had willen laten werken vind ik het toch traag gaan. Gelukkig heb ik de dokter vermeld dat het best een intensieve job is wat ik heb en dat ik veel met mijn handen werk. En heeft hij het dus voor een weekje verlengt zodat het toch wat kan rusten. De adviserend geneesheer van de ziekenkas had een klein vermoeden dat er een ontsteking op post-operative pols zit. Dit zal ik de komende woensdag weten als ik weer naar de dokter ben geweest.
Misschien is het ergens een beetje mijn eigen schuld dat het niet loopt zoals het moet. Want toen ik de dokter vroeg of er kinesitherapie ging volgen zei die dat dat voor oudere mensen is die teveel stilzitten. Hij zei dat iemand die zo jong is als ik snel genoeg zijn pols weer beweegt en zo de flexibiliteit weer snel zal terugkrijgen.
Door het constante thuiszitten ben ik rustig aan beginnen inpakken voor de komende verhuis. Dingen die ik niet meer nodig zal hebben voor de verhuis zitten al mooi in een doos. En heb dus ook al 1 zak met kleren en schoenen weggegooit en 2 zakken met kleren en schoenen naar het kringloopcentrum gebracht. Want zo'n verhuis is ideaal voor een grote opkuis ;)
En natuurlijk door de vrije tijd nu kan ik rustig op het gemak inpakken. Dan hoeft het niet allemaal na mijn werk als ik binnenkort weer aan het werk ben. En de 2 maandjes tussen de dozen leven nemen we er maar bij.
Natuurlijk moest ik het niet te druk maken want Marc had deze donderdag zijn examens. En ik heb geprobeerd hem niet teveel te storen. Maandag weten we de uitslag van die examens. Maar ik heb met volle overtuiging geduimd afgelopen donderdag!
Ook in persoonlijke spullen wordt er enorm gekuist. Zo ook in mijn foto's. Alle dubbele foto's (tja, in die tijd liet je ze nog dubbel afdrukken) zijn in de vuilbak gegooit. En nu ben ik bezig om alle foto's uit de oude doos in te scannen. Zodat ik ze online en op dvd kan bewaren. Dit omdat ik natuurlijk ze nooit kwijt zou willen. De broer van Marc is enkele jaren geleden veel foto's kwijtgeraakt in een brand. En je kan alles vervangen na een brand maar zo'n persoonlijke spullen toch niet daarom deze scansessies ;) Ook geeft het mij de mogelijkheid om enkele foto's te delen met familie en vrienden.
Steve mooi in het bad!
Ja, zoals je ziet komen er leuke schattige dingen naar boven. En zo gaat een week snel voorbij als je met zo'n leuke dingen bezig kan houden.
En gisteren de week weer mooi afgesoten met een etentje bij Stef en Erik. Stef had overheerlijke koteletjes klaargemaakt :p Hmmmm. En als ge eens in Gooreind (Wuustwezel) zijt moet ge zeker hun winkel binnenspringen en genieten van al dat moois! http://www.telperion.be
Dikke knuffels Steve xxx
Pasfotootjes van 4 jaar tot 21 jaar. Grappig hé?
2 opmerkingen:
amai steve, wa waarde gij een schoon venteke ;-)
dikke kus, Leentje
PS Is inpakken niet te belastend voor je pols?
Was ik mooi of ben ik nog steeds mooi ;) Lolz, hihi
Nee, het inpakken zelf valt goed mee. Doe het rustig aan. Enkel als de dozen vol zijn moet ik Marc roepen om ze op elkaar te zetten want dat is teveel. Morgen mag ik weer naar de dokter dus we zien hoe het verder gaat!
Knufkes Steve
Een reactie posten